Pamiętamy – 13 grudnia 1981 r.

W tym roku mija 40 -ta rocznica wprowadzenia w Polsce stanu wojennego.

Dla nas, młodych, jest to fragment historii, to wydarzenia z przeszłości. Jednak dla wielu dorosłych, czy to naszych dziadków, czasem rodziców, sąsiadów, są to żywe wspomnienia, ważny fragment w ich biografii.

13 grudnia 1981 r. gen. Wojciech Jaruzelski ogłasił wprowadzenie w Polsce stanu wojennego.

W ciągu jednej, ponurej i mroźniej nocy zamordowano wszelkie inicjatywy wolnościowe, gospodarcze i kulturalne. Sponiewierano, upodlono i sparaliżowano Polskę. Zabito entuzjazm i nadzieje narodu. Zmarnowano tyle lat. Koniec z odnową, koniec z „Solidarnością”!

Ruszyła machina wojenna. Sprawnie działały wyznaczone do swych zadań: wojsko, MO, SB, ZOMO, ORMO, i inne jednostki specjalne. Zablokowano drogi, przerwano łączność. Na ulice miast i osiedli wyjechały czołgi i wozy pancerne. Zaroiło się od patroli. Rozpoczęła się rozprawa z opozycją antykomunistyczną.

W stanie wojennym ograniczono swobodę poruszania się, wprowadzono godzinę milicyjną. Zakazano wszelkiego rodzaju zgromadzeń, rozpowszechniania wydawnictw i czasopism, wprowadzono cenzurę korespondencji.

Pierwszą reakcją narodu był szok, przerażenie, niepewność jutra. Atmosferę grozy potęgowały komunikaty radiowe i telewizyjne, obecność czołgów na ulicach, uzbrojonych patroli ZOMO i MO.

Za prawo do godnego życia 16 grudnia 1981 w kopalni „Wujek” w Katowicach zginęło 6 górników. Trzech kolejnych zmarło z ran postrzałowych.

Kolejki do sklepów, puste półki, brak towarów, żywność na kartki, bieda, to tylko kilka z wielu smutnych obliczy stanu wojennego.

Dziś, po latach wiemy, że komunizm upadł, a najpiękniejszym i najbardziej upragnionym słowem, było słowo wolność!!!

Dziękujemy uczniom klasy ósmej za przygotowanie krótkiego apelu, który przybliżył nam tamte wydarzenia oraz za uczczenie ofiar stanu wojennego w Polsce.